Aşkıma bakıyorum...
Yağmurdan önceki sislerin doğada gizlediği nedir ki
göğün gözünden yıkanır toprak...
Aşkıma bakıyorum...
Küçük bir yaprak kopup dalından son ve özgür dansıyla süzülürken yere,
ölen ve dirilen nedir sende ve bende?
Aşkıma bakıyorum...
İçimin pencereleri kırık
Ve aklımda derleniyor tekrar tekrar yokluklarla yaratılan her çalkantılı
tarih!
Aşkıma bakıyorum...
Onun ruhundaki kabre dönüyorum yeniden...
Sevgilim!
Adın her seferinde duygularımdaki infilaklarla iniyor yeryüzüne
İnsan aldırmıyor
Tükürüp yürüyor
Sinikliğin paketlerinden birini seçiyor ve kendi yapay karanlığına
çekiliyor…
Aşkıma bakıyorum...
Su'yun ve Telos'un masalını işitiyorum
Bir barikat var aramızda ve gürültüsü tüketimin
Sen bir ey'sin kalabalıklarda ve kalbimde ah'larla varolan
Aşkıma bakıyorum ve bağlanıyorum uzakların cazibesine
Pıhtı atıyor beynim
Bir damla düşüyor saçlarıma
Susuşlar üstüne düşünmeye başlıyorum
Aklıma toplaşan düşünüşlerden ürküyor ve bir kez daha susuyorum...
Aşktır bu, su'yu düşündürtür durmadan insana...
Çünkü, sürekli kuruyan şeyler olur, böylesine yaşadıkça...
