|
TECRİT
Paslı demirlerin arasından yansıyan
Parlak ayın sureti
Yalnızlığıma dost
Pişmanlıklarıma teselli
Kulaklarımda hiçliğin melodisi
Yüzümde dalgın bakışlar
Umutsuzca geçen günler
Her doğan güneşte silinen
Özlem ve sevgim
Üzüntü ve nefrete bırakır yerini
Gecenin yalnızlığında
Bir dost yanaşır usulca
Gökyüzünü anlatır bana
Yıldızları ve ayı
Elinden tutar koşarım aya
Tam yakalayacakken düşerim yere
Yüzümde küçük bir gülümseme
Yavaşça kapanan gözlerim
Anlatır bana
Bunun bir veda olduğunu
İçimden derim
Parlak ay aynı hâlâ
Kedere lüzum yok
içindekiler
üst
geri
ileri
|
