ŞİİR

Tamer Çetin 







RÜZGÂRIN SEVECENLİĞİ


Bir şeyler anlatırken
etrafında kelebekler misali dolaşan
ellerini sevmiştim önce.
Düşlerimde hâlâ
ellerime konuyorlar.

Kırlangıç kanadıydı
bana bakarken uçuşan kirpiklerin
ve bir şahin gibi gözlerime dalıp
gün ışığına çıkmamış kehaneti
kıskıvrak yakalardı gözlerin.
Şimdi kim bilir
kimin ufkunda avlanıyorlar.

Kor bir ateşti dudakların.
Benim için
hiç dokunulmamış yasaklardı.
Hatıramda hâlâ o ateşin kızıllığı var.
O ateşten dudaklar
dokunmadan da yakıyorlar.

Kadim bir ayinin
büyüsünü taşırdı sözlerin.
Söylediğin her şey
cennetten gelir
ve içimde yanan cehenneme
bir avuç su atardı.
Hâlâ yol gösteriyor
uçurumlardan kurtarıyorlar.

Aralarına karışmak istediğim
oyunbaz dalgalar gibi
kıyılarıma vururdu saçların.
Halime acırdı rüzgâr.
Sırf ben istiyorum diye
usulca yanaşıp
saçlarını okşardı.
Hayallerimde hâlâ
o rüzgâr olmak var.
 

içindekiler    üst    geri    ileri   





 51