ŞİİR

Uğur Olgar  







İLK KEZ BU KADAR YALNIZIM KALABALIKLARA


İlk kez bu kadar yakınım uzaklara
gülümsemelerime ıssız bir ağaç biçildiğinden anlıyorum
babacan bir dağ çağırıyor doruklarına
kar tipi içindeki tanrının.

Öyle soğuk ki kelimeler orada
yazdığım dizeler okunmadan donuyor
dilimi kalemden ayıramıyorum
kalbimi karartma imgelerinden.

Tam da bütün ölü eşyaların bağdaş kurduğu
yitikler sofrasındayken geliyor ilhamların gül öngünü
taş kesildiğim her âna ileniyorum
bir gökyüzü tuvali gerdiremediğim
fırçasız ve renksiz resim heveslerime.

"Hadi canım sen de" diyen bir feleğin çemberinden geçiyoruz
gamsız kedersiz, bir o kadar da vurdumduymaz
bir zaman kıyıcısının kıyısından.

İlk kez bu kadar uzağım yakınlara
içimdeki fırtınaların çatılarımı uçurmasından anlıyorum
çarmıha gerilmesinden
öteki yanağını çevirenlere misk kondu öpücükleri götürürken
bir günü bir asır yaşayanların.

Mezarında anam ağlıyor beni doğurduğundan beri...


içindekiler    üst    geri    ileri   


 



 16