Yas tutmayı bilmekten bıkmış günler
günleri kovaladı. Ve gökdamar çatlayınca
boynuma çığlıklarla sarıldı, zaman.
Zaman, kuduz kaldığıma aşikardı.
:
Doğruyu söyleme,
tehlikesi altında vebal, ve veryansın, ve takdir
ve güzelliğin tarihi kenara çekilir. Ve elbette
merhamet gövdesiyle bir gösteriştir,
ruhu metruk yerlerde gezinir, o anlarda.
Sinesi olan insanlar, ki
insanların sinesi olur. İşte orada
önce bir kaç el silah sesi duyulur.
Sonra işlenmiş haz, izlenmiş arzu akla gelince
bir dudak ısırması, ve dişlerin ete
etin şehvete iliştiği olur. İnsan,
vurulmuştur. Ya kendinden geçer,
ya da göz göre kendini geçer.
Sınırda sıkışmış bir sözcük gibi.
Zamana gömük ve bertaraf edilmiş
ve bir haller olmuş olansa haberdardır.
Kahramanlar ve koşulları ortadan kalkar
ve gerçeğin sürmesi akınca o yara
içimizde dolaşmaya başlar.
