ŞİİR

Semih Özcan  







AHTAPOTUN KOLLARI


Yalnızca özlemin eşit kıldı
Geride bıraktığım tüm öpücükleri..
İşte, yokluğun yine karşımda
Balta girmemiş yüreklerimizde
Hiç gitmeyen yağmur ormanı gözlerin
İçimde yaşamın
Dışımda güneşin yedinci rengi…

Sonra bütün anlamlar zincirlerini kopardı
Kendileriyle yüzleşti sözcükler.

Sular seller gibi
Tünelin ucunda gözüken trenim.

 


dizin    üst    geri    ileri    



 11 

 SÜJE  / otuz sekizinci sayı