ŞİİR

Erkan Kenan Durmaz   







Kayıp

Belki bir mevsimin gözyaşları
Dökülürken siyim siyim
Olurken abıhayat çeşmesi
Bu çilentide

Belki unuttuğum bir öykünün
Aralanırken satır arasında
Ya da yazılırken yalınkılıç
Bir mürekkebin karasında

Bulurum bir gün
Kaybettiğimi
Hatırlarım
Kendimi kaybedip
Ayıp ettiğimi

Belki bir gün
Bir yelkenliye rüzgâr olmak var
Aşkla esen
Şimdi kim yakıştırsın beni buna
Hangi şair
Hangi dize

Karanlığı yoldaş etmişlerken bize

Ah be ölümüm
Benim asude yanım
Bu nasıl kabulleniş
Vay ki ne vay!
Kaygılarım bi yana
Korkularım bi yana
Keşke sevmeseydim seni
Bu denli yakışmazdım sana

Saçlarını tarayıp geldiğinde
Süslenip sokulduğunda
Soyunduğunda bana
Öyle baş döndürücü koktuğunda
Keşke sevişmeseydim
Bu denli karışmazdım sana

Aynada hep seni gördüm
Hiçbir yere gitmedim belki
Niye yoktum ki o aynada
Niye soyundum sana
Niye giyindim ki seni?

Bu öteden beri kaçtığımken

Belki bir gün
Bir tuvale resmedilmek var
Renkle dolan
Şimdi kim yakıştırsın beni buna
Hangi ressam
Hangi göz

Kalbin tam ortasındaki
O kara noktayım
Ziyadesiyle yoktayım

dizin    üst    geri    ileri  

 



 26 

 SÜJE  /  Erkan Kenan Durmaz  /  yirmi dokuz ocak iki bin on sekiz  / 26