ŞİİR

Salih Aydemir   




 

ter


sessiz bir geceden düştü ıslık
o uyku ve yıkılış
sonsuzluk yorgun bulutlarla
bedenden bedene yığıldı üst üste
meyvesi acı olanlar bildi
yorgun ve içe kapanıklar kalbinde

nefesin yettiği sözcükler de yok artık
gün başlangıcı derbeder
öldürdüğüm sesi içimde tutuyorum
unuta unuta çürütüyorum aklımı
kalbimden gide gide üşüyorum
damlaların içinde susa susa

korku beni içine almıştı bir zaman
içimde öldürdüklerimle yaşamam için
kimin kime ve nasıl güldüğü andı
o ıslık gözlerimdeki yaşın sesiydi
sesime ve gecelerime karışan yaraydı
benden çalınan ve bana bulanandı

ses bitti insan düştü sözcük kırıldı
ağız kurusu boşluk kaldı dilin kıyılarında

 


dizin    üst    geri    ileri  




 10 

 SÜJE  /  Salih Aydemir  /  yirmi beş ocak iki bin on yedi   / 20