sessiz bir geceden düştü ıslık
o uyku ve yıkılış
sonsuzluk yorgun bulutlarla
bedenden bedene yığıldı üst üste
meyvesi acı olanlar bildi
yorgun ve içe kapanıklar kalbinde
nefesin yettiği sözcükler de yok artık
gün başlangıcı derbeder
öldürdüğüm sesi içimde tutuyorum
unuta unuta çürütüyorum aklımı
kalbimden gide gide üşüyorum
damlaların içinde susa susa
korku beni içine almıştı bir zaman
içimde öldürdüklerimle yaşamam için
kimin kime ve nasıl güldüğü andı
o ıslık gözlerimdeki yaşın sesiydi
sesime ve gecelerime karışan yaraydı
benden çalınan ve bana bulanandı
ses bitti insan düştü sözcük kırıldı
ağız kurusu boşluk kaldı dilin kıyılarında