“kasaba çocukluğuma açılan kapı
kasaba nefretle büyüyen çocuk
kasaba göğe kaçırdığım ilk uçurtmam
kasaba zincire vurulmuş köpek
kasaba kuyruğu kesilmiş kedi
kasaba sürgün kuşların yuvası
kasaba kendimi aradığım anlam
kasaba içinde kaybolduğum hatıra
kasaba dünya yarası
kasaba yıkılan taş evlerin öyküsü
kasaba usta ellerin ağıdı
kasaba duduk sesi davul sesi
kasaba venk'in suyu keşiş’in havuzu
kasaba ilibe yolu haç dağ’ı
kasaba yoğurt pazarı aşağı everek
kasaba fenese aygösten
kasaba dünyanın ta kendisi
kasaba yakılan tarih demek”

Litost'tan Dizeler...

"Utanmanın çocukluğunu geçerek
Trenler gider kirpik uçlarımızdan

…………

Yüzün fotoğrafları kendine ayırıyor

…………

Hece hece sensizliği nasıl geçtim (mi) bir bilsen

…………

Bir yaz kadar yaşamadık şu dünyada

…………

İçtiğim sular dar gelir içimdekilere
Kapılar geceyi öğrendi

…………

Semavere ellerini verdin
Bardak kan kırmızı her pozisyonda

…………

Toprağına kan sızdı dokunduğum suların
…………

Gülenle de gülünmüyor her zaman
Şimdi bomboş bir havza gözlerim

…………

Ellerim cenaze alayı
Onlarca insanı toprağa bağışlamak istiyorum
…………

Acı ödenemeyen bir borçtur"