Öteki tümlerde güller ağır
Yoluna batan diken
Bilincin harman olmuş koz bulutu
Minval ayarlı söz hapsi
Kolonundan çatlayan zaman
Bir mührü kuşanan safran
Aydınlığın kurtarırken göğsünden
Bir gereklilik kipi gibi uyanıyorken solundan
Kim durdurabilir karıncayı yetinmeyen kusurundan
Savrulan küllerin uzatmasına
Her şeyin koşar adım durağında
Kim kucaklayabilir kendini
Ağzından öpülen günler
İşaret fişekçisinın
Uyanan dünleri
Dedi kalbiyim örüntünün
Kendini yitiren gecede
Kalıyor denizinde tuzun
Uzak kafiyelerle daralınca anlam
Uç döküyorum yaşamı
Yanıyor çağları yeşil
Orman kesildiğim
