Volta atıyor takunyalı hatıra partikülleri
Beynimin loş koridorlarında, deliriyorum
Huzursuz gözlerimden fışkıran yağmurun
Sellerine kapılmak mıydı çoğu şey
Avutmak mıydı kendimi soytarılar gibi densiz
Peyzajı bozuk her güne kök salan bir hiçlik
Paltosu yırtık çorabı delik
Hiç ağladın mı son zamanlarda
Kollarını sonuna dek açan dallara
Sımsıkı sarılıp
Konfeti diye yapraklarını avuçlarına
Dökerek uğurlayan akasyaların
Sonra patikalardan geçerken bir yürek taşıyıp
Yeniden yaratılmışçasına hür
