|
YERDE ÖZLEM
Tren hep o gardan kalkıyor
Ve ben hep geç kalıyordum.
Bir ucu ölüme açık
Bir ucu ‘bensizlik’ sözcüklerde
Rengini koruyan yalnızca siyahtı.
Çığlıklar hep aynı duvara çarpıyor
Ve ben o duvarda kendimi yitiriyordum..
Mavi gülümseyişini çok özledim.
dizin
üst
geri
ileri
|
