ŞİİR

Erkan Kenan Durmaz   







Giz


Çağırır beni bir ses
Bir tünele girerim
Derin kaygan bir hayale

Sesin tutar da ellerimden duyumsarım
Gülümseyen o eski hüznü

Salınır gelir sarılırsın geceme
Darılır ruhum
Sanır ki her şey yalan
Yanılır

Her şey yalan olabilir belki
Sen yalan olamazsın
Her şey geriye kalan bir toz yığını olabilir
Sen talan olamazsın

Her yangından bir kül kalsa da geriye
Ey ömrümün gülü
Sen solan olamazsın
Her şeyin bittiği yerde
Sen açarsın

‘Senin o ellerinde ne var bilmiyorum’
Kalbime koyuyorsun atışım oluyor
Alnıma koyuyorsun serinliğim
Ki ben hep ateşler içindeyim

Utanç duvarı hayatın keşmekeşliğinde
Kırılmışlığında dağılmışlığında

Senin bu düşünde ne var bilmiyorum
Başa sarıyor dünyayı
Yeniden kuruyor
Kaç tanrı var sayamadım
Elbirliğiyle dokunuyorlar
Yüce bir aşk gibi doluyorlar
Bir kent dokuyorlar

Tanrılarım mı yoksa sanrılarım mı?
‘Adını değiştiriyorlar ülkenin’


12.05.2018



dizin    üst    geri    ileri  

 



 31 

 SÜJE  /  Erkan Kenan Durmaz  /  yirmi dokuz mayıs iki bin on sekiz   / 28