Sevgilim ellerin ne kadar da senin
Dönmesini bekleyen bir sahile uzanırken deniz
Zenginlikler çoğaltan umut daha çok düşüyor yüzüne
Aşkı bildiğini sanan insanlar
Aşkı yaşadığını sanan insanlar görüyorum her gece sevişmek için
Sıfır noktasına varınca bırakıyorum kendimi
Yanımda öylece uzanıp bir şeyler söyleyenlere
Dinlediğimi söylüyorum
Duyduğumu
O tek ve eşsiz duyumu yitirmişken çığlıklarda
Sana bedenimi verebilirim
Ne sandık ne seçim
İstenç denilen şeye hiç inanmadım bilirsin
Yine de bütün direncine talibim
Sevgilim ellerimi felç olmuş yalnızlıkta arıyorum
Ölümünü bekleyen bir fahişeyi resmederken ışık
Kırgınlıklar çoğaltan hayat daha çok vuruyor yüzüme
Kendini insan sanan koyunlar
Kendini çoban sanan koyunlar sayıyorum her sabah uyumak için
Kuşlar uyanınca anca bırakıyorum kendimi
Pencerenin önünde yiyecek bir şeyler isteyen kediye
Bir rüyada olduğumu anlatıyorum
Hiçliğe
O tek ve eşsiz gerçeğe uyanacağım bir rüyada
Sana hiçliği vadedebilirim
Ne sandık ne seçim
Demokrasi denilen masalı hiç sevmedim bilirsin
Yine de bütün hücrelerinin oylarına talibim
