intihar


kendine dön ve nefretini topla. bunu kendini tanımlaman için yap.

yaptıklarının sonuncusu olsun bu. sonra çılgınca gül ve uzan uzanabildiğin uzaklıklara.

kendini gör şimdi. çırılçıplak bir heykel gibi üşüme yalnızlıklarda ve korkma ayda uzayan gölgelerden.

o gölgeler ki ilkel genlerin uzantılarıdır ve sadece yok oluşu haber verirler.

sen şimdi çırılçıplak bir heykelsin, yapıtaşların et, kemik ve kan. ve korkma seni saran imgelerden, günışığı sana yalan.

sen ki uzan uzanabildiğin kadar gecenin yatağına. öyle dur ve güneşin kirlettiği yüzüne dokun.

biliyorum yüzün sıcak yüzün yangın. ve sen yüzyıllar öncesi bestelenen şarkı gibisin, yüzün hoyrat yüzün tuhaf.


önce soyun.. zırhlarını at üzerinden. bil ki çıplaklığın tanımlanmıştır gündüzlerin söylemlerinde.

sen ki hep soyun ve tanımlanmamış bir çıplaklığın uzamına gir. orda işte yeni tanrılar seni beklerler.

dokunulmamış yıldızlar ve yanmamış kumlar ve sen ve başladığın yer masalların içinde. evet işte bu senin yalnızlığın.

sınırların ötesindeki başkalığın.

tuhaf bir aynanın içinde sen ve derin bir göl. evet bu senin çıplaklığın ve içine girdiğin yeni boyut.

sonra aç pencereni, odana karanlığın esintileri dolsun. biliyorum o an gözlerin yanacak.

o an yanmış gözlerinde kendini göreceksin.


küvete dolan kanın içinde sen ve bir de tanımlanmamış çıplaklığın kendi içinde..

 29