|
ÇOCUKLUĞUN
DİRİLİŞİ
Yürürüm geceleyin bir menzile
Dostum değildir ışık ve karanlık
Belleğimde çürümüş yosunların kokusu
Sürüklenirim dip sularına gecenin
Bilemem ben hâlâ o patikalarda mıyım
Neyi yansıtır su birikintileri
Bu dev ayak izleri kime ait
Işıklarını bir yakıp bir söndüren deli kim
O zaman saklanırım en korkunç gölgelere
Durmadan değişen maskelerin ardına
Kimse bilmez gizlice kan kaybettiğimi
Ellerimin ölü kaplumbağalar olduğunu
Yas mevsimidir çocukluğumuzun ormanında
Dalından düşen kozalağın son nefesi
Emin olamazsın bir geyik geçtiğinden
Düşünde dalgalar parçalarken sahili
dizin
üst
geri
ileri
|
