ŞİİR

Ali Kemal Mert   







cennetten kaçırılmış bir gün


cennetten çalınmış bir günü yaşadım
cennet dediğiniz yer neresi
nasıl gidilir
neler var içinde bilmem
ama yaşadım o günü
saçsanız beynimi şuracığa
siz de görürsünüz

bir kadın vardı orta yerinde
mitolojinin hayat olduğu günlerden kaçak
artemis mi phoebe mi karıştırdım şimdi

ardından geldi tüm heyulası ile
bir güz, bir kış, bir talan iklimi
üstüne yok bu hayatın
her şeyi kırıp hiçe denklemekte
üstelik bu boşluk,
bu çok sesli suskunluk
neye denk geliyor lisanınızda?

cennetten çalınmış bir günden geçtim
yemin etsem incinmez hiçbir yerim
ardından bakakaldım orta yerinden geçen kadının
sırtında kalan izleri ağrıyor gözlerimin

kirli bir yalnızlığı teğelledim sonra
çok sesli suskunluğu,
tozlu yolları, uzak asırları,
çalınmış cennetleri
kıldan ince, kılıçtan keskin yalnızlığı
adına adanmış hırçınlığı
hayattan arta kalan boşluğa
biraz acı, biraz keder
gece ilerliyor tüm hızıyla
duymuyorsunuz!

cennetten kaçırılmış da yaşanmış bir gündü
neresi cennet bilmiyorum üstelik hâlâ
orta yerinde bir kadın vardı
rakı dudaklarına değdi kadının
rakı mı daha güzeldi kadın mı çözemedim bir zaman
kadın gitti sonra
silüetini söktü geceden
günden gülüşünü
kadının sırtında gözlerimin ağrılı izi kaldı
saçsam aklımdakileri orta yere
sizi de şahit yazarlar




dizin    üst    geri    ileri  

 



 26 

 SÜJE  /  Ali Kemal Mert  /  yirmi altı mayıs iki bin on beş     10