tekmil kaçardım sesinden
uğultulu soluğundan
ölüm dar eğlendiğim an
karanlık bir başka maraz
dağım nehirim
edipler kanıyor mu yine
göğsünün ta ininde
ölümün can kırptığı yerde
karartma gecelerde
pencerelerin şakakları
kıymık kıymık bu günümün içinde
beyaz boşluklar hayal etme
kendi kendini yaraladı çocuk
iliştiniz gecesine
imgesinde ilk büyüme sancıları
kara bir mermer kur ölüler evinden bulanık bir parlak
sonra kır bütün tülleri ve çığlıkları
suskunun tepe ardı
Babil'in doruğu
şairler yonga yonga ezmiş kendini
ülkesi üşüyen çocuklara dil olmaya
adil olmaya
ve kucaklamış ayazları
o büyük tekil acı
zan dillerin fermanın
çalmışlar taşa, toprağa, mayına
çocuk çocuk çocuk
ölürken gamzelerini alma yanına
koy o şairin ağıdına
