ŞİİR

Mehmet Ercan  







gül/müş gibi


düş yaramdan,
bir şe/laledir kırmızı.
sev/erken dolunayı akşamdan,
dal(ın)dan koparılmış ay/mış gibi.

kal(ma)sa da içimizde,
geç/mişli zaman takviminden.
öp/erken yaprakları, suları,
yaz/ın penceresinde tül/müş gibi.

kesmenin zamanıdır,
uzamış sakallarını rüzgârın.
bak/ıyorum bir şehre tepeden.
kuş/muş gibi.



t/an uzatır dudağını dağlara.
ba/hardan giysiler diker kendine,
ermeden âşık sevdiğine.
sus/ar, dalı kırık gül/müş gibi.

uyut(uyorum) koynumda bir g/eceyi.
ay/dan seviş(me)lerimiz oluyor;
yıldız(lar)dan çocuklarımız.
g/ecenin saçlarını çöz/müş gibi.
 


dizin    üst    geri    ileri  

 



 26 

 SÜJE  /  Mehmet Ercan  /  yirmi bir mayıs iki bin on dört     4