"İbrahim Demirel'in objektifinden "Ankara'da yaşamış/yaşayan" 115 şair portresi.. ve şairlerin şiirlerinden örneklerle hazırlanmış bir fotoğraf albümü. Ayrıca, ilgili fotoğraflar "Çankaya Belediyesi DoğanTaşdelen Çağdaş Sanatlar Merkezi"inde(*) sergilenecektir. Sergi, 22 Mart  - 18 Nisan tarihleri arasında gezilebilir.

(*) Kennedy Cad. No.4   Çankaya/Ankara

"Kaleiçi Mahallesi'nde çıt çıkmıyordu o gün. Ağaçlar hışırdamayı bırakmış, dallarını kederle eğmişlerdi. Kuşlar uçuşmaktan vazgeçip mülk edinmişti dalları. Gövdeleri değil, suskunluklarının yükü ağırlaştırıyordu dalların ucunu. Rüzgârın gıdıklayacak takati kalmamıştı ki gülüşsün yapraklar, cıvıldaşsın kuşlar. Kelebekler kozalarından çıkmaktan vazgeçmişti şu ölümlü dünyada. Çiçekler taçlarını içinde saklamıştı. Taçlanacak sebepleri kalmamıştı ki kelebekler konmayacaksa.

Çocuklar taş duvarın üstünde oturmuş, çemberlerini olduğu yerde döndürüyor, düşerse yerden almıyorlardı bile. Ölümü düşünüyorlardı ilk defa. Ölmek ne demekti sahi? Mebruke abla bir daha onlara hiç şarkı söylemeyecek miydi yani? Mandolin çalmayacak mıydı? Marşlar öğretmeyecek miydi? Toprağın altında uyuyacak mıydı hiç kıpırdamadan? Sıkılmayacak mıydı? Üşümeyecek miydi? Ahmet abiyi özlemeyecek miydi? Ahmet abi çocukların ceplerine para sıkıştırmayacak mıydı artık mektupları için?

Mezarlığa gitseler; "Mebruke ablaaa! Armut dersem çık, elma dersem çıkma deseler, bir ağızdan armut deseler," çıkardı belki...

Güzeller güzeli Mebruke ölmüştü ya o gün! Uğursuz Sultan'ın kızı Mebruke..."

(s. 206)

"KARA SAÇLARIM

Bu defa annem nereden aldığını görmediğim bir makas elinde, kolumdan tutup beni önüne çekmişti. Kara kuru parmaklarıyla yapıştığı saçlarımı, rastgele kesip kesip babamın ayaklarının önüne atmıştı. Öfkesini alamayan annem bu defa da kendine dönmüştü. Başındaki çiçekli yazmasını başından atıp, çift örgülü saçarlını da kesip orta yere atmıştı. Ardından da Şimdi rahatladın mı Şehmuzzz! diye bağırmıştı babama.

Yerde kara saçlarımız… dağılan kır çiçekleri…"