ay pencerede kırık sen bana
içli düşmüş kasvet gölgeme naz değil bu
harcadım nefesi bol keseden saymadım
hayatımı sıfırlıyorum her gün yeni yüzlere
yeni mağara resimleri çiziyorum yepyeni
beklenen olduğunu biliyorsun
gelmiyorsun 'leylisin gurban leyli
göğüs kafesimi kırana dek hasret...
mahpusum soğuk dört duvar
şu gelen ya da şu giden çürümüş insan
kayıp zamanlar dönüş yapmayı bilmez
burası bildiri dünyası herkes birbirini satıyor
görülen bu bildiğim bu sağlaması bu hayatın
elimi yüzümü yıkıyorum bir deniz mili
uzakta sen yaşın göğe ermiş çınar ağacı
leylisin gurban leyli köklere dek dökülü hasret...
mum ustaları aceleci tutulmuyor an
tutulmuyor kıvam kumdan kaleler yapan
çocuklar gibi haylaz vakit dalga kıran
güneş filizleri çok defa dağıldı toplandı
ak günlerin hatırı büyük boynumda
duru bir nehirden su içer gibi atlar dağıldı zaman
denize ay gibi vuran leylisin gurban leyli
boynum düşene kadar boynumda asılı hasret...
duyduklarımız saçma kuşlar üşüyor olamaz
hem üstelik hiçbiri yalnız değil benim kadar...
