bir yolculuk başladı göğsümden
yürdüm ruhuna sözcüklerin
parmaklarım kanadı
denizleri geçtim
çiçeklere baktım, susmayı öğrendim
bir kadın sarılıyor kalbime
ağzında dünyanın gülleri
geceye düşen
ışığın kardeşiyim bugün
unuttum korkuyu
bıçağın ağzındaki düş gibi
bir avucumda
çocukluktan sayılmayan günler
diğerinde yaralı bir resim
dönüp dönüp eşiğimi öpüyorum
yeter ki diyorum
uzun olsun gülmeler
suya inmek gibi
