CEBİMDEKİ TÜM TAŞLARI DÖKTÜM VİRGİNİA


cebimdeki tüm taşları döktüm Virginia
sonunu bekliyorum bu ıssızlığın
oysa çoktan hazırdım bir gece vakti belki de

biliyorum şimdi değişen ne
biliyorum yıkımdır bu belki
yeniden kurdum sanırken kendimi

ruhumun içinde hangi taşlar oturdu yerine
hangi yol getirdi beni bu denli derine?

başlangıcı neydi, kimdeydi
doğuşu, suların yüzeyine sızan bu unutulmuş uzakların

kimin sırasını almıştı
yenilgilerin arkada bıraktığı
ötesi olmayan o his?
seyrederken ben çırpınıp duran hangi yaşları
soruyorum sana-

sen de bir annenin kızıydın yirmi dokuz yaşında
ben de bir annenin kızı mıydım Sylvia?


dizin    üst    geri    ileri    

 11