ŞİİR

Metin Fındıkçı   







Morg Üşümesi


En çok yalnızlıktan mı korkar insan
Gece bir ölüm haberi gelmesinden mi?

Aynanın buğusuyla süzüldü, bir damla
Su aldı gitti ne varsa dünyamızdan
Değer bildiğimiz, seviştiğimiz, uyurken
Annemizin dizinden kayan başımız gibi

Oysa en güzel yün örgülü kazağımızı
Giymiştik sokağa çıkarken, saçlarımız ıslak
Kesilecek bir çınar ağacı gibi hazırlıklı
Peşimizden uzayıp giden nefretin ve kinin
Tarihini bilecek kadar hazırlıklı, bayraklarla
Süslü bir meydana girerken sessizliğe karşı

Oysa her direniş bir gökkuşağına benzer veya
Kırmızı giysili bir kadına
Dumansız gazsız bir yanı eksik kalacakmış sanki,
Eskiden ellerimiz ayaklarımız üşüdüğünü hatırlardık
Gölgelerimizi peşimizden sürüklerdik güneşin gittiği
Yöne, hiçbir yargıç mermi mermidir demedi plastik
Mermi iddaalarına karşı toma, biz yine de
Annelerimizin parmaklarındaki
Yeşil zeytin lekesini merak eder kararmadan sorardık

Muktedir devlettendir
“Ya gülünç bir yas töreni
Ya toptan bir öldürme”

 

dizin    üst    geri    ileri  

 



  9  

 SÜJE  /  Metin Fındıkçı  /  yirmi sekiz mart iki bin on yedi  / 21