Sözleri dağınık, fikri bulanık
Gözler şehla, saçlar perma
Lafı üzgün, cümlesi uzun
Kimseyi takmıyor, öze söz katıyor.
Ne bileyim ne biçim,
İşte o biçim.
“Eeee, âleme rezil eder seni bu!”
Deme.
“Ne demeye meylediyorsun o zaman?”
Deme.
Meyletmek bize mi düştü?
Bize mi düştü hayretmek?
Bize temaşa düştü!
Temaşa,
bize…
Gerisi, yalan!
