|
Rüzgârların Aşka
Yenildiği Şehir
Ey tel örgülerle dışa-beton zeminlerle içe vuran şehir
Çiçeklerin şiir açacak
Çimenlerin sevdasında yitik
Caddelerin-afişlerin ve reyonların dâhil
Sen hâlâ o ilk günkü şehirsin
Şehirlikte ısrarlı-çatılarda âsi
Ve rüzgârların aşka yenildiği yerdesin
Belki yüreklerde bir destan
Ve gözlerde bir namlusun
Kimselerin görmediği bir suçlusun
Ve belki
Kimselerin öldürmediği
Ama
Sokaklarında gezinmiyor kurşun
Ve şakaklarından akmıyor kan
Uzak yolların esintiymiş adın
Ve bir duanın sonunda âmin
Ey rüzgârların aşka yenildiği şehir
Seni yaşatmanın var mı bir yolu
Ve seni yeniden sevebilmenin
içindekiler
üst
geri
ileri
|
