Seni yıldızlarla karşıladığım otogara düştü yolum
Soğuk ve şekersizdi
Üstelik bu kez hiç olmadığı kadar kalabalık
İnsan yığınıyla doluydu
Otobüs camlarına güneş değmediği
o kadar belli ki
Sigara dumanı sinmiş her birinin ruhuna ayrı ayrı
Naif ve kırılgandı zamanlarımız
Telaşlı..
Belki bu yüzdendi o sıra nefes alan her canlının donması
Şimdi ise her biri bana inat basıyor anılarımıza,
Sarılmalarımıza
Hatta kırmızı ojene bile
Kahrolun insanlar diye haykırmak istiyorum
Egzoz dumanını solduğumdan mıdır
Çıkmıyor sesim
Bilmiyorum belki de cesaretim ancak iç sesimdi
Toroslardan Akdeniz’e hüzün uzanıyor sevgilim
Toprak ana hasadında felaket vermiş bu sene
Baksana sevdiğimiz kediler bile üşüyor artık
Bir cebimde anahtarlık bir cebimde romanlar
Mutsuz ve sonsuz
