sevinç nedir sorsalar, şiirle yenilenmek derim
sevgilim! bu çok zor
çok zor çok zor!
şehirler de taşarlar denize, bir gün yine orman olup taşarlar
sırtım dal budak ama gözlerin soğuk aşıya yükleniyor gibi
yetinmek seninle şimdiki zihnimle çok zor çok zor
ve bilge dedi ki, şiir başlıyor çılgın rotasıyla
sınırı aşıp, kendi dansına hoşça kal diyen
sığırcık kuşuna sor
benimle bozuşma diye
denedim yıldırım kuşlarıyla epik kahramanları,
ufukta derin bir ateş kesiği
gökler karşılamazdılar külden şeyleri
son kez mavi benzin sararsın, son!
ütopyayı bir bilenle çalışmak isterim...
diyelim aşkı haykırdık mülksüz kalabalıkla
sesin gittiği yer senin bahçen olmalı
komutlar verişin narın rengine, ah dedi!
su verdim, güneş çağırdım
arzu bir uyumdan olmalı
yeni nesil yalan bir acı, organsız ve istekli
paslıymış ruhunda filanca zıpkın, ellerin peki!
sen inandın mı anaç gövdem denizin dibinde
bir plastik yığınıyla yaşıyor?..
bak doygun duruyor ya şimdi herkeste dudaklar
ben sana inanırım olası dünyalarını göster
bir tavşana nasıl kapıldığını bir çayırın yaygınlığını sende
duygunluğa göredir ellerin
ve her zaman dünyalarla sevişiriz(*)
arzu bir yıldızdan olmalı
ölmek üzere bir balık denize sıçratıyor gövdesini
nefesini dünyaya bıraktığını gördüm
kucaklayıp fırlattıysan beni yaratıcı günlüklerime
bizi olası anaforlara yüklediysem hep
dümeni üzerime çabayla kıran mutluluk
her yeni rüzgara soyunurken
bırakıyorum genişliğimi bir yelkenliye bırakır gibi
hadi uyumamıza gidelim seni yeterince sevmeli
