beni duyan ses es geçti dilinden
dur dedimse durmadı baktı
saçlarımın rengine boyadım ağaçları
bütün renkleri sevmem demiştim
her türküyü sevdiğim gibi değil karaköy
kuzguncuk her şairi ağırlamaz bilirsin
her şiir bakır toplamaz denizden
yol ıslak ve çamur
küçük adımlarla büyüyor kalbim
kocaman susuyor istanbul ellerime
sen bunu bahar bil ben buna
iskelesiz vapur çığlığı diyeyim
klarnet sesinde nefesini şişiren kel bir şarkıcıyım
yoruldun biliyorum
oturalım ve bakışalım
burası hep karaköy burası kül ve gök
şimdi saat kaç
ve biz hangi gölgenin çocuklarıyız
külün mü göğün mü
hangi toprağın sesiyiz yolların
bak yine rüzgar girdi ağzıma
çıldırt kırmızıyı ve siyahı
sesimde yüzün saklı
