Senin adının tarlaları vardı,
Tarlalarına yakılmış türküler
Dağlarda ağzında Hamza’nın,
Sokaklarda ağzında Hamza’ların.
Taşralardan taşmıştın yataklara
Göğsünde onlarca Yomra ölüsü.
Bir kadeh şaraba dökmüştün hepsini
Gecenin en çıplak saatleriydi
İstanbul’un ağzındaydık kızılane
Boynun adalar gibi kokuyordu
İnsan her şeyi unutuyor kokuyu asla
On, yüz, bin yıl geçse de ayaklarımızdan
İki misli ayak geçse de hayatımızdan
Yataklarımız dönse de kabristana
İnsan, her şeyi unutuyor kokuyu asla
Bir de saçların vardı başlı başına
Başlı başına avrupa yakası kalabalığı
Kalabalığın en karanlık dehlizi.
Yollar vardı her telinde alamadığın,
Şehirler vardı gitmek istemediğin.
Bir de adın vardı, anası yoktu.
Aklımda kalan tek şey no: 15
Ben adını hiç öğrenemedim,
Lâkin olan adının tarlaları vardı.
Olan adının kasabaları
Yolları da vardı pek patika
Ben gittim sinenden güneye
Pusulam iki mavi bilyeydi
İki kara gülle ile çatışan.
Beraber yuvarlandık kuytulardan,
Ben öptüm hiç unutmam
Ana yönlerini de ara yönlerini de.
