Konuşmalar VIII
Gövdeden bir eko nihiliste söylev...
Şehri kendiyle bıraksam
Başak yorgunluğuna dalarım
Geceyse… Harman ışığı… Çoban ateşleri ıslıklar yönünde.
Sen Nirvana yaşarsın Halksız otlarda Küflü kuytularda
Ayağına gelir üstelik Haz etmediğin dünya
Hazırlop dilin Bukalemun gibi, Ama o kendiyle
Bir filizin rengine uğraşır...
Var, var! Katıksız Senin de bir Tanrı heybetin
Çoğu siyah becerin. O kadar aydın ki
Sağanaktan ve Her aşktan öldün sen evet
Sığınırsın huşu içinde ve Her zaman tok mideyle
Kovuğun sakin Dışarın enkaz Bakınırsın fal taşı
Ey ruhların incinik sapması
Kapitalizm desem, Sen masal dinlersin
Kötülüğü huy bilirsin İnsan işi
Boşa bahar bekleme
Bende yolculuğun yok Bu renkleri ben açtım
O kadar baktın ki Dalsız ve yapraksız
Tomruk kamyonu da geçmez Yakınından...
Bırak kendiyle dedim küf yeşilini
Ayin yapma Secdeye varma ve Bırak kendiyle
Uçuruma gel!
Bu kaya çıkıntısında düşenler var
Doğmak da gelir ellerinden
En çelişen yerinde çıt ettiğinde
Ben gibi kanatlansan keşke!
Olmaz deme sisin ıslaklığında
İstanbul ışıl ışıl, o kadar baktım ki…
