Sokakları azalta azalta koşuyorum
gittikçe uzayan ana caddeye doğru
ayaklarımda solgun sular, önümde
kocaman bir yaşam öyküsü
yorgundular tekrar tekrar okunmaktan
çatlayan narın sabırsız hüznünü
buralardan görüyorum, ovada
seken her keklik biraz bana benziyor
sonumuz aynı menzilde buluşuyor
hep on ikiden vuruluyor yüreklerimiz
Oysa şiirlere işte sensin dediğimde
ben daha yazılmadım ki dediklerini
adım gibi biliyorum, sahi adım neydi benim, ben kimim, kraliçesi olmayan
bu arı yuvasında işim ne?