Hayalet


“Ne zaman bir kendisi ölse birinin
Ölümlerde kendini yaşar kalır o”
                                                   Özdemir Asaf


Sardım ölü ruhumu bembeyaz kefene
Dolaştım ortalıkta
Korkan gözlerden kaçtım
‘Ruhum ölmüş,
ruhum!’

Ben bir hayaletim korkmayın benden
Evet ben bir hayaletim ama yalnız bırakmayın beni

Ruhum ve bedenim bir
Bedenimi kaybettim
Ruhum kaldı bana
Sardım onu kefene
Ağlarken yalnızlığınıza

Siz sanki ölmemecesine uzak
Hiç ağlamazken yalnızlığıma
Ve bu aykırı aşka

Aynalarınız ıssız
Size uzak

Korkularından dirilmiş
Ölümlerden yorulmuş bu ruh
Kirlerinden temizlendi bak

Ölünce siz de iyi adam olursunuz
Bir şeyler umarak
Oysa hep yaptığınız bir şeylere alışmak
Hadi korkmayın işte
Ben yalnızca bir ölüyüm

dizin    üst    geri    ileri  

 23