ŞİİR

Tamer Çetin  







YAĞMURDAN ÖNCE


Ben seni
gönlünden geçeni
dilinden dökmeyi beceremeyen
biçare bir çocuk olduğum günlerde sevdim.
O günlerde sen
dilimden bugün de düşmeyen
bir şarkıyı söyleyip dans ederdin.

Ben seni
hayatın sert rüzgârlarıyla sağa sola savrulurken
nereye niyet etse hep sana doğru sürüklenen
avare bir delikanlı olduğum günlerde sevdim.
O günlerde sen
uzak diyarlardan aklını çelen
maceralara yelken açmak isterdin.

Ben seni
yeni bir dünya kurmaya öykünürken
kırıp döktüklerini tamir edemeyen
yarı bilge, yarı hergele bir adam olduğum günlerde sevdim.
O günlerde sen
kuralları kadim zamanlarda konmuş
bir dünyanın merkezindeydin.

Ben seni
kendi kibritiyle kendini çıra ettiği yangını
sönmesin diye vargücüyle körükleyen
divane bir ihtiyar olduğum günlerde sevdim.
O günlerde sen
kadehimin dibinde, sigaramın közünde
en güzel şiirlerimin gizli gölgelerindeydin.

Biliyorum
sen de beni yüreğin elverdiğince sevdin.
Hiçlik çölünde son yudum suyunu tüketmiş
bir mecnuna döndüğüm o günlerde
yağmur öncesinde alçaktan uçan
bir çift kırlangıç gibi cevap arardı gözlerin.
İşte o günlerde
ben senin
yumuşacık yağan
her zerremi yıkayıp arındıran
ve dokunduğu yerde hayatı yeniden başlatan
bir yağmur olduğunu düşlerdim.






 36 

 

dizin    üst    geri    ileri