|
Nehrin Puslu Girdabında
hüznüm
terk edilmiş fenerde
yalnızlığın bitirilemeyen sözü şimdi
susarken
seni ağız dolusu
avazımın çıktığı kadar susarken
yüzün
yok edilmiş kederde
yüreğimin söndürülemeyen közü şimdi
fakat solar sanma sessizliğinle şiirin rengi
biz ki doludizgin bir ırmaktık
sıyırıp da canı tenden
aktık
aktık
..
.
kendimizi boşluğa bıraktık
o uçurumda birbirimizden uzak
iki yabancı olamazdık
birbirimizi incitecek
ne çok şey işittik
oysa iki berrak suyduk
ben akışa uyalım derken
biz
kime
neye uyduk
içindekiler
üst
geri
ileri
|
