ŞİİR

Hüseyin Aslan   







mevsimsiz çizgiler


uzun ölür,
dilin çatlağında yeşeren sözcük.
erir gül kokusu
yangın tutkunu temmuz.

Issızlık bahşeder gökyüzü
kendi suyuna akar ateş,
hangi sese kapıyı aralasam.

eskiden ipe asarlardı çocukları,
ıslık çalmaktan hükümlü.

o çocuklar ki
dizilir yollara mısra gibi
yüzlerinde mevsimsiz çizgiler
ve yaralı gömüldüler,
üzerinde ölüler dolaşıyor


dizin    üst    geri    ileri  

 



 16 

 SÜJE  /  Hüseyin Aslan  /  yirmi yedi temmuz iki bin on yedi   / 23