ağır uykusundan kalmadır günlerin gecelerin
hayalidir. filizlenir gizli gizli beşikte sallanan taş
gezinerek kartal kanadında bir ağaçtan bir ağaca park
sökülürken kökünden klonlanmış tarihe
arkadaşlar der demez göğün öte ucuna
yapraklanır bir bir göğsündeki bulutlar
aşılırken eşiğinden dili tutulan hayat
taş taş üstünedir gözdağından hakikat
suyun suyla buluştuğu bir gecenin taksimi
göz gözü görmez olur buğusundan o vakit
bir bedenden bir bedene çağlıyordur mevsimler
gülümseyebiliriz de elbet gelecekte bi bu günde
rüyasıdır. karaşın çocukların yükselir yükseliyor
flamasız. bayraksız ellerinde barikat
yankılanır. bir uğultu sağır paslı kulaklarında şehrin:
değil o da değil. haziran bir hakikat iki.
