|
|
| |
|
 |
Saklı Masumiyet
şiir kanıyorsa her yalana
suçlama beni
şaire çıkmış adım
doğruluk neyine yalanın
her şiir biraz kurmaca
beni benimle anla
ve biraz eksik
gerisini sen tamamla
üşümesin kimsenin acıları
buz basarken ben satır aralarına
şimdi bir şiir uyuyor içimde
uyandırmaya kıyamayıp
üstünü örttüğüm
öyle masum ki
bıraktım öyle kalsın
yalancılar dünyasında
kendi gerçeğimden uzakta
bu denli kendi yalanıma karışmasın
bu denli hüzün kokmasın
belki ruhum karanlığından çıkamaz bir daha
bu çıkmazdan bu gece çıkamam sabaha
bir cinayete kurban edip kendimi
kendimle övünemem
yalnızca ölüm alır elimden
kes nefesimi de bitir sözümü
böyle buyurdun madem
beni tüm sırlardan
tüm sulardan
yalnız kendine ayır
saklanmaya çalıştığım yerden çıkarma beni
tüm kirli yüzler arasında
bir saf yüz kalsın ve gülümsesin hayata
söyletme tanrım
sırrımı şiirime bile söyletme
içindekiler
üst
geri
ileri
|
36
|
|
|
|
|
|
|