coşkularından naif bir
söylemle akan
kadınlar gibi
içimde akan ırmağı yeni keşfettim
beynimdeki sızı, yüzlerce yılın kültü:
büyük ol, okyanus ol, sığ deniz olma!
ihtişamlı ol, muktedir ol, parla!
taşlar içinden akan berrak suları hep sevdim
coşkularından naif bir söylemle akan kadınlar gibi
tutkuyla damıtılmış duygular gibi
taşlara sürtünme, akışın doğallığı gibi
döne döne ‘bir’ olan semazen gibi
sızlanmaksızın yaraları sarmak gibi
bilmesen de hayatından
süzülür geçerim gibi
dile gelmemiş sevdaya koşar gibi
zorlanmadan dimdik durmak gibi
içime döndüm,
bazen usul bazen çağıl bir nehir
yolum üzre akan tuzla çayı
hiç silinmedi gözlerimden
taşlar çakıllar arasından dupduru suyu
kelkit çayı, yeşilırmak’la huşu halinde birleşirken
uykularımın düş vadisidir
ve sevgilimin ağında pulları renkli parıldayan balık
çamlıbel içre bir cılız su
babamın dalgalı saçlarında gürleşir
incesu deresi annemin gülüşünde çavlan
yeni keşfettim,
içimdeki haziran ırmağına benzeyen şeyleri sevdiğimi
sevdiklerimin o akışa su taşıdığını
