HÜZÜN KOKAN


Ağır demir zırh
Istırap elbise üstümde

Üzgün kanım bugün
Kalbimi dövüyor.

Benim uzaktaki köpeklerle konuşan
Hiç susmadan

Benim zorla
Boğa boğa nabzını susturan

Başına kül renkli zamanı
Eski püskü bir şapka gibi takıp,
Esaslı düşleri
Zayi edilmiş umutlara ulayan benim!

Zelil ve rezil eden ömrü
Dönüşü kalbin
Öldürmüş, üşütmüş.

Kadife bir yol
Levhalara kazınmış soru işaretlerinden
Nereye çıkarır bizi, kim biliyor?
Gerçeğin kılçıklı ağında

Balçık külçesi anılar
Gömüldü şimdi elma ağacının altına
Durmaksızın fısıldıyor rüzgar
Gözyaşları neyin izi?
 

dizin    üst    geri    ileri  

 15