Son defteri aç!
Asıl dünyadan konuşuyordu. Yaşarken, kokusunu, tadını hissederken
bile yalandı burası, yalancıydı onun için. Gittikten sonra bağını
koparmadı benimle. Sadece geceleri açılan bir köprü kurdu aramızda.
Uykumun bir yerinde köprüyü geçip geliyor, adeta başka bir dünyanın
var olduğuna inanmamı istiyordu. Biliyordum rüyada olduğumu,
bittiğinde gideceğini, bunun benim rüyam olduğunu biliyordum. Başka
odalarda, başka evlerde, başka dünyalarda uyuyorduk. Ama işte
buradaydı, kapıda. Gözlerinin yeşili karanlıkta parlıyordu. Tozunu
alıp, kapaklarına tek tek dokunduğum defterlerden en üste koyduğumu
açmamı istiyordu. Cevapsız bakıyordum. Suçüstü olmuştum. Ben o
defteri açmıştım.
Açtığın sayfayı oku!
Ağzından çıkanlar konuşmaya değil, sayıklamaya benziyordu. Karanlığın
içinde yürüyüp dolabın kapısına uzandım. Dolabın içi boştu.
Defterlerden eser yoktu. Yerlerinde, olağanüstü güzellikte porselen
tabaklar, cam bardaklar, kahve fincanları duruyordu. O gittikten
sonra hayatım güzel bir sandıktı. İçinde kırılacaklarla dolu bir
sandık. Şaşkınlıkla döndüm, yok, dedim. Aradığımı kaybettim.
Aradığımı, aradığım yerde bulmak için, oraya koymam gerekirdi,
koymamışım.
Elimi, üstten kavradı. Uçamayacağını anlayan kuşlar gibi teslim
oldum. Yazdığım ne varsa sana bıraktım. Bulacaksın, acele etme,
dedi. Sadece, kelimelerime izinsiz dokunma. Dokunmam dedim.
Bir önceki rüyada da söz vermiştin, sözünde durmadın. Sesinde
tanımadığım, ona uymayan keskin bir ton vardı. Meraklısın, meraklı
okur, tehlikelidir. Tetikte durur, gözünü satırlardan ayırmaz.
Soluksuz yürüyen kahramanın son adımı atışının sesini duymak ister.
Güldüm. Yanlış kişinin rüyasındasın dedim. Sevgilinim ben senin,
okuyucun hiç olmadım. Bunalım türünü okuyamıyorum. Neden beni ve
gerçek sabahları bırakıp gittiğini anlamak için açtım o son defteri.
Güldü. Biliyorum, dedi. Okurum olsaydın kitaplarımın peşinde
olurdun, oysa sen defterlerin izini sürüyorsun. Şimdi, gitme zamanı,
rahat yatağıma döneyim. Neden seni, bırakıp gittiğime dair ipucunu,
uyandığında son cümlemi hatırlarsan, bulmuş olacaksın.
Uyandım, defterler koyduğum yerdeydi. Son defteri açtım, ilk sayfayı
okumaya başladım.
