|
Belki de
sesimin teline konan bir kuşsun
yüreğimden düşen incesazı
kanatlarınla göğe dokusana
silme eksile eksile beni
çekilme sessizce köşene
itme cinnetin sınırlarına
gitme
bir ses
bir seda
beni çırçıplak okusana
büyüt beni gözlerinde
aşk yalnızca buydu belki de
ben ki dalgın ve yorgun yolcusuydum
hep temize çektiğim hayatın
oysa kirlenecekti yine
içimde ve dışımda kurulan kentler
atarken nabız gibi yaşamak
sevecektim yerimi
en temiz şehir
senin şehrin diyecektim
birimiz kör birimiz sağır
ağır ağır ağırlarken birbirimizi
sevişmek ruhların dansıydı
çıkaracaktık üzerimizdeki ölümlü bedeni
sürerken tesadüfün çok ötesinde yaşadığımız
kaçınılmaz şiirin izini
kuşanıp deliliğimizi
hiçliği
özgürlüğü
var oluşumuzu
ve güzelleşmeyi sonsuz sınırsız
seni büyütecektim şehrimde
aşk yalnızca buydu belki de
görmelisin kalbimi gitme
kalbime dönmeliyim gitme
kalbimi gömmemelisin gitme
yalnızlığımı ört
bırakma hüzünlerimi sahipsiz
sevinçlerimi öksüz
şiirimi yetim
gitme…
içindekiler
üst
geri
ileri
|
