HAYALET
...

kendi içinde bir körün dansı...


l
Önce bal kokusunu yitirirsin seviştiğin sabahların
sonra bir hayvan gibi kış uykusuna gömülür içindeki çocuk


ll
Kırık kollarını çırpa çırpa...
gövden yüzlerce kez gidilmiş bir iç sıkıntısı


lll
(...)


lV
bu yeryüzü çölünde sonsuz geçmişe bakıp bakıp

altı üstüne içinden kendini kusarak tastamam

baklava tatlısı desenli bir çıkışsız akıl

mal edinmiş de böbürleniyor dar aklın geniş hudutlarını


V
Öpersin gövdesi üzerinde senden kalan ne varsa söküp alasıya


Vl
En çok kendine dokunulduğunda umutlanır, hayalet.
Sakın, sakın

kış'19
 

  7