ŞİİR

İbrahim Şah   







YANCI


Düşersin
kahvenin kenar masalarından
sana ayrılmış olanına

yancı gelir yanına
sırada ortacı vardır
üstüne meydancı
tamam olur
bu gecede muhabbet harcı

Çağırır tüm batakçıları ortacı
nasılsa mahallenin tüm yiğitleri buradadır
namus yere düşen izmarit tadındadır
tanımlarda da tartışmalarda da

İnsanlar konuştukça nesneler soğur
insanlar kahramanlaştıkça efsaneler kendini korur
sonra düş vurur
dişlerin ovuşur

Realitesi ezik
sözleri beylik insanlardan
alınterinde helallik
emeğinde keyfiliktir artakalan

Yancı susmaz
düşler masalardadır
çekilen taş umuttur
atılan kağıt öfke
düşen zar kader
sevgiyse dahil değildir adisyona

Risk alınmamış bir hayat
yaşanmamış
yargılanmamış
bir iradesizliktir
ifşalarda

Hadiseler yeter
filozoflar gider
kehribar kehribar çekilir gece kendine
sen de düşersin
düşünce yancılarının masalarına
ortak olursun masallarına da
şimdi gülüp bu tiyatronun akılında kalanına
cebindekini de bırakarak ortacıya
yol almalısındır yancılarınla
düşde er
düşüncede hür
aşkta yalnızlığa

dizin    üst    geri    ileri  

 



 19 

 SÜJE  /  İbrahim Şah  /  yirmi sekiz mart iki bin on yedi   / 21