Aksın su
Dolup taşan yatağına doğru
Uzansın, çalkalansın zaman da onun gibi
Işık
senin karanlığına
Gebe kalsın aşkım
Sürsün dursun antlar
Işığın tanrılarıyla karanlığın kaynağı arasında
2
Yaşam bir şiirdir
Çokları bilmez bunu
Ben
Bir kez bile olsun aldanmadım
Akislere
Aldatmadım da kendimle
Birdik biz seninle
Ve bütün
Aşkım
Kim bulabilir yüreğimizdeki oyuğun yolunu?
Kim duyabilir
Suyun hakiki sesini
Ve kim izleyebilir onun yolculuğunu
Bizden başka?
3
Tüm haklarını kaybettim
O, yaşamın
Hepimize tayin edilen haklarını.
Asla bulunamaz olana adanmış
Ölüme dek yürüyen biri olmak
Bu
Ne ateş ne su!
Üstümde eşyanın ağırlığı var
Kendine boğulmanın kaçınılmaz ıstırabı var
Bilin bakalım kimim ben?
-Arzularım sonsuzdur
ve
yatağını arayan bir nehir gibi akıp gitmek isterim
hayatınızdan.
4
Sırrıdır ölüm,
Yaşamın ta kendisinin.
Ama unutulur daima.
Sırra erenler
Onu yaşamın içinde bulanlardır
Da
Hayattan bir alacaklı gibi yaşarken
Kim hatırlamak ister onu ?
5
Sen,
nelerden -nasıl yaptın evini?
Söyle bana
Çünkü bilmiyorum o ev içinde mi
Yoksa değil mi?
Hayat denen o garip müziği
Tam göğsünün ortasında
Taşıyıp taşımadığını
Söyle.
Söyle sadece.
