saçmaladığımda saptığım sokaklardın
sürçtüğüm harflerin bir araya gelmesiydin
sandığım hayalin ulu orta belirmesiydin
sen, susadığım antik yunan çeşmesiydin!
ama ayırdı bizi basiretsiz tefrikalar, ayırdı
içine göçmüş tekke ve zaviyeler,
ayırdı, ayrılmamız kan meselesiydi
geçindiremediğim için yırttığım boğaz
köprü oluyor dubaililerin ayağına
senin şurdan geçişin, onun orda ölüşü
kimsenin kimseyi kaldırmayışı
düşenin çaresiz naaşı..
kulun tanrıdan alacağı
bankaların büyük mafyalığı
gönlümün fırtınalı kayığı, dinmiyor boran
oralı değil insan!
ne desem tezat ne istesem az
yaşadığım her oluş kendi çapında enkaz
dar bu coğrafyanın mutu
var ile yok arasında umudu
ölüyoruz yaşarken
buna ölüm diyoruz
tutsaklar tutsak
dikişimiz tutmuyor
terzimiz devlet
yık yağmala katlet!
