ŞİİR

Hüseyin Kurnaz  





 

OLUŞ


saydam bir sonbahar akşamında
sizlere sunduğum düşler
kendine dönen bir burgaç olurken
meçhule gitmiştim
ne olduğunu bile bilmeden gitmenin

orda oluş koyu bir cehennemdi
insan tenleri ile yakılan ateşleri
orda ben vahdeti vücut türküleri söylerken
saf kan arap kızları
duaların esrarında gece çeyizleri yapıp
hükmüne sunuyorlardı tanrı'nın

bense artık ben olup
bir içimlik su içinde
donma zamanıdır artık zaman derken
modern pusulaların gizeminde
küllerinden doğan kuşlara
kızıl yemler atarken
ey sonbahar demiştim
sende doğulan her gece
billur bilinçlerin okuduğu her hece
sende başlar sende biter
oluş patlamıştır artık
geriye kalan evrensel bir suçtur
her artının kendine dönerken
kovulduğu babil'de


dizin    üst    geri    ileri  

 



 25 

 SÜJE  /  Hüseyin Kurnaz  /  yirmi sekiz kasım iki bin on yedi    / 25