KOLEKTİF SUSKUNLUK VE UMUT


Dudak tiryakisiyim hayatın
her gün üç posta face'e giriyorum.
Yokluğumu dosta düşmana
hele de kendime
belli
etmiyorum.

Bu yağmurlar neden susmuyor?
Neden
her mevsim
sonbahar?
Siperleri dağılmış bu hayatı bile
bir bulup
bir kaybediyorum.


Dudak tiryakisiyim hayatın.
Korkma anne!
İçime çekmiyorum.


Korkma anne içime çekmiyorum.
Kuşağımın bütün çocukları gibi
sancılı geldim.
Sancılı yaşıyorum.

Umudu
çocukların kadar
korkuyla,
esirgeyerek
seversin
biliyorum.

Bir de inansan.
Bir de inansan.

Ben bir ringde yenilmiş, şişmiş yatıyorum.
Şah damarımda
bir doğum
ateşle damıtıyor kendini...

 22