Sestim bir çıkrıkta çığlığı dokunmuş
devrolmuş bütünlükle
böyle bileceğim yosununu tutan taşı
çoğunlukla eksilen birliği
elemesiz göklerde tüylerin hafifliğini
balık solungaçlarının varoluş kıvıllarını
kendimi bilmeliyimle düşeceğim kafamdan
bitişik duyarsızlıklara
canlı cansız ikonlara
camekan giydireceğim nesne tutuşlarımıza
nesnel şüphelerle
iki kalp arası mesafeyi
aşk edeceğim
kimse bilmeyecek
bilirken eksildiğimizi
bir dağılışı tuz eden buzdan heykeller gibi
günün yerle gök arasındaki saraya
kimi çıktığı kadar basacak gölgesine
kimi zaten gölge basarak girdi
erimine
kimseler yok mu
kimlerle bu kör oyunda
inançlı ve dahil
tek bakışı da yumarak.
