RAKSI DÜNYANIN


Yanımızda taşıdığımız ölü
Biz ölene dek ünleyecek adımızı
Sonra ölen, ölene
İlik, toz ve külü
anlatacak.
Başağın yağmurundan
Suali harmanda
Sevinçli anıları
Hediye ölülerin
Ailelerine,
                  yürekten

Gözlerini yumunca
İçine ateş düşenler,
Ha bire kurnaya su taşıyan
Kalbinden başka gidecek yeri olmayan
                                                                      güvercinler

Başlarındaki delikanlı rüzgarları savurup
Dünyanın raksından ürperen yıldızlara
Gece boyu ağlayan trenleri anlatıyor


Derken,
Geminin enkazını siliyor fırtına
Sinsi adımlı pars karada
Çeperleri evlerin
Aşk seddi olmalı

Dünya kalıntıları arasında
Güz bahçeleri,
Sümbülteberler, hindibağlar
Kadife tenli güller,
Bilmecesinde hayatın
Sırası gelince söylenir adları

Bu uzun yürüyüş
Dünya tiksintisine
öğüren dalgalarla
Tarihini yazacak.
Ve denilecek:
Düşerken kendini tutabilir mi yapraklar?


dizin    üst    geri    ileri  

  9